گل و گیاه ظرافت

گل بنفشهدارای گونه‌های فراوانی است که در ایران ۱۹ گونه بومی آن شناخته شده که به رنگ‌های سفید، زرد، آبی، بنفش و… هستند که در این بین معروف‌ترین آن‌ها در ایران بنفشه ۳ رنگ و بنفشه معطر است. گل بنفشه بیشتر در قسمت شمال غرب کشورمان و همچنین مناطق کوهستانی به‌صورت خودرو در زمین‌های مرطوب و در کنار نهرهای آب رشد می‌کند. گل بنفشه مانند سایر دیگر گل‌ها فقط در فصل بهار رشد می‌کنند و دارای گل هستند که علاوه بر زیبایی دارای عطر دل‌نشینی هستند که قطعاً ارزش کاشت را دارند شما می‌توانید برای کاشت گل بنفشه هم در باغچه و هم در گلدان بنا به سلیقه خود اقدام کنید.

کاشت گل بنفشه

بهترین زمان برای کاشت بذر بنفشهاوایل شهریور تا اواسط پاییز است.

در ابتدا باید گفت که کاشت گل بنفشهبه فضای چندانی احتیاج ندارد، شما می‌توانید در یک فضای کوچک هم اقدام به این کار کنید.

ابتدا باید برای کاشت بذر بنفشهیک مکان جدا از بستر اصلی کاشت فراهم کنید.

تهیه یک سبد پلاستیکی و یا یک گلدان گزینه خوبی است.

بعد از پر کردن سبد با خاک بذر بنفشهها را روی خاک می‌پاشیم.

سپس بعد از آن به اندازه نیم سانتی‌متر کود پوسیده روی بذر بنفشهها می‌ریزیم.

از آلوده نبودن کودی که برای کاشت بذر بنفشهاستفاده می‌کنید مطمئن باشید.

بعد از کاشت بذر بنفشهآن‌ها را آبیاری کنید تا بستر مرطوب شود.

تا زمانی که بذر بنفشهها جوانه نداده‌اند از تابش مستقیم نور خورشید به بذر بنفشهها جلوگیری کنید زیرا در مقابل سوختگی بسیار حساس هستند.

با گذشت ۲ هفته از کاشت بذر بنفشهخواهیم دید که بذر بنفشهها سر از خاک بیرون آورده‌اند.

زمانی که اندازه هر جوانه به ۲۰ سانتی‌متر رسید زمان آن است که به بستر اصلی انتقال داده شوند.

کاشت بذر بنفشهبه‌صورت مستقیم در همان محل اصلی نباید انجام شود زیرا زمانی که بذر بنفشهها پاشیده می‌شوند به‌صورت نامنظم جوانه می‌زنند که جالب نیست به همین دلیل ابتدا در یک بستر جدا نشاء گیری کرده سپس به زمین اصلی انتقال داده می‌شود.

گل بنفشهاز آن دسته گل‌هایی است که نمی‌توان در محیط خانه از آن‌ها نگهداری کرد زیرا برای رشد نیاز به محیط بیرون و اکسیژن فراوان دارند، به همین دلیل در زمان کاشت بذر بنفشهسعی کنید محیطی مناسب برای مثال پنجره‌های جنوبی را برای جوانه‌زنی انتخاب کنید، البته می‌توان با کاشت گل بنفشهدر بالکن و تراز از آن‌ها به‌خوبی نگهداری کرد.

شرایط نگهداری

خاک:برای اینکه بذر بنفشهرشد قابل‌قبول و مطلوبی داشته باشد حتماً باید از خاکی استفاده کنید که قدرت زهکشی خوبی داشته باشد و همچنین خواستار خاکی مرطوب با PH بین ۵٫۵ تا ۷٫۵ نیازمند است.

آبیاری:برای رشد خوب گل بنفشهبه‌خصوص در ایام تابستان که هوا گرم است، باید آبیاری آن به‌صورت منظم انجام شود، از غرقابی کردن خاک خودداری کنید، رطوبت بیش‌ازحد خاک باعث می‌شود که ریشه‌ها در خاک خفه شوند. همچنین باید از خشکی دادن گیاه هم خودداری کنید زیرا خشکی کشیدن هم باعث کاهش گل‌دهی گیاه می‌شود.

نور: گل بنفشهاز جمله گل‌های بیرونی و آفتاب دوست است که به میزان کمی هم می‌تواند سایه را تحمل کند، عدم دریافت نور کافی منجر به کوچک شدن گل‌ها می‌شود.

دما: گل بنفشهدر هوای خنک عمر و ماندگاری بیشتری دارد طوری که این گل قادر به تحمل سرمای زمستان است و می‌تواند در زیر برف زنده بماند. گل بنفشه بهترین رشد را در دمایی بین ۴ الی ۱۳ درجه سانتی‌گراد دارد.

آفات:یکی رایج‌ترین آفات در کاشت گل بنفشهشته است برای از بین بردن آن می‌توان با کمک آب و صابون روی آن اسپری کرد. نوع دیگری از آفت گل بنفشه وجود دارد که به آن لکه برگ می‌گویند که منجر به ایجاد لکه‌های سیاه بر روی گل برگ‌های گل می‌شود. یکی دیگر از عارضه‌های گل بنفشه پوسیدگی ساقه است که می‌تواند از طریق‌های گوناگونی به گل انتقال داده شود، این عوارض منجر به کم رنگ شدن گل برگ‌های گیاه و چروک شدن آن می‌شود.

زمان گل‌دهی: گل بنفشهاز اواخر زمستان و با آمدن بهار شروع به گل‌دهی می‌کند، این گیاه به‌طور معمول می‌تواند در تمام طول سال گل بدهد، رشد این گل در فصل گرم تابستان کمی محدودتر خواهد شد چرا که در تابستان روزها بلندتر است و گیاه باید گرمای بیشتری را تحمل کند.

مشاهده پست مشابه : آموزش کاشت و پرورش آویشن در گلدان

آویشن یک گیاه معطر باستانی است که در آشپزی استفاده‌های زیادی از آن می‌شود و موردعلاقه بسیاری از آشپزان است. آویشن همچنین به‌عنوان یکی از گیاهان دارویی نیز شناخته می‌شود. آویشن یک گیاه خزنده و مقاوم است، این گیاه سطح زمین را پوشش می‌دهد و گاهی اوقات در امتداد یک دیوار هم رشد می‌کند و به‌راحتی قابل کاشت در ظروف و گلدان‌ها نیز می‌باشد. گل‌های کوچک آویشن به رنگ صورتی یا بنفش کمرنگ هستند و با عطر خود باعث جذب زنبورهای عسل می‌شوند. بیش ۳۰۰ گونه از این گیاه چندساله مقاوم وجود دارد. آویشن تقریباً می‌تواند در هر آب و هوایی رشد کند.

بذر آويشنرا معمولاً به شکل مستقیم و بر روی ردیف‌‌هایی به فاصله ۴۰ تا ۵۰ سانتی‌‌متر از یکدیگر و در عمق کمتر از نیم سانتی‌‌متر می‌‌کارند. درصورتی‌که کشت بذر آويشنبه روش غیرمستقیم صورت گیرد، فاصله بین ردیف‌‌ها حدود ۲۵ تا ۳۰ سانتی‌‌متر است و بذر آويشنباید در خزانه هوای آزاد کشت شود. پس از اینکه ارتفاع نشاء تقریباً ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌‌متر شد، باید آن‌‌ها را به زمین اصلی منتقل کرد. بوته‌‌ها را با فاصله ۲۰ سانتی‌‌متر از یکدیگر و در ردیف‌‌هایی که حدوداً نیم متر از هم فاصله دارند، در زمین اصلی می‌‌کارند.

داشتن آویشن تازه در منزل و عطر دل‌انگیز آن، هر کسی را به کاشت این گیاه ترغیب می‌کند. در واقع با کاشت بذر آويشندر گلدان، شما با یک تیر، دو نشان زده‌اید. آویشن شکل ظاهری جذاب و زیبایی دارد. بعد از کاشت در گلدان، آن را می‌توان در فضای داخلی خانه قرار داد تا زیبایی خانه را دو چندان کند. از طرف دیگر، امکان بهره بردن از خواص آویشن در درمان بیماری‌ها و تهیه غذا وجود خواهد داشت. اگر شما در کاشت بذر آويشنمهارت پیدا کنید، این می‌تواند نوعی شغل خانگی پردرآمد نیز محسوب شود.

مراحل کاشت بذر آويشندر گلدان

برای کاشت آویشن در گلدان شما می‌توانید بذر آويشنیا قلمه‌های جوان آن را از مراکز تولید گل و گیاه تهیه و با دنبال کردن مراحل زیر آن را در گلدان بکارید.

بذر آويشنرا به‌صورت متراکم در گلدان متوسطی در عمق نیم سانتی‌متری خاک بکارید.

پس از به ثمر رسیدن بذر آويشنو جوانه زدن آن، بوته‌‌های ضعیف را به اندازه مطلوب تنک کنید. فاصله بین بذر آويشنها یا نهال‌های آویشن را ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید.

بذر آويشنهای طی یک تا دو هفته در دمای ۳۲- ۱۲ درجه سانتی‌گراد جوانه می‌زنند.

پس از کاشت بذر آويشنبهترین کار برای نگهداری این گیاه قرار دادن آن در معرض نور غیرمستقیم آفتاب است.

بهترین زمان برای کاشت بذر آويشندر گلدان اواخر اسفند و اوایل بهار است. اولین گل‌های گیاه از اواسط اردیبهشت ظاهر می‌شوند و گلدهی تا اواخر خرداد همچنان ادامه می‌یابد. در اواسط تابستان شما می‌توانید برگ‌های تازه گیاه را برداشت کنید.

شرایط محیطی

خاک مناسب

مناسب‌ترین خاک برای کاشت بذر آويشندر گلدان، خاکی با بافت متوسط، ظرفیت مناسب انتقال آب، تهویه خوب، مقادیر بالای آهک و غنی از عناصر غذایی است.

آبیاری

آویشن به آبیاری به‌صورت متوسط و منظم نیاز دارد. آبیاری بیش‌ازحد باعث پوسیدگی ریشه گیاه می‌شود.

دمای مناسب

گیاه آویشن برای رشد نیازمند هوای گرم است و در برابر سرما چندان مقاوم نیست. بهترین دما برای کاشت بذر آويشندر گلدان دمای ۲۲ تا ۲۵ درجه سانتی‌گراد است. یا این وجود این گیاه، دامنه تحمل تغییرات دمای ۱۲ تا ۳۰ درجه سانتی‌گراد را دارد.

نوردهی

گلدان را در محلی با امکان دریافت نور کافی خورشید قرار دهید. پنجره‌های جنوبی آپارتمان بهترین مناسب‌ترین مکان برای نگهداری از این گیاه است.

هرس

چیدن نوک ساقه‌های آویشن باعث می‌شود که گیاهتان پرپشت باقی بماند. این کار را قبل از چوبی شدن ساقه‌های آویشن انجام دهید.

آفات و بیماری‌ها

آویشن یک گیاه مقاوم است و خیلی کم درگیر آفات و بیماری‌ها می‌شود. با این وجود توصیه می‌کنیم از دادن سم به گیاه خودداری کنید تا بتوانید با خیال راحت از برگ‌های آویشن در پخت غذا و تهیه دم‌نوش استفاده کنید.

در هر زمان که بخواهید می‌توانید برگ‌ها و گل‌های آویشن را برداشت و آن‌ها را در یک محیط دارای سایه با تهویه مناسب خشک کنید. برگ‌های خشک آویشن قابلیت نگهداری برای دو سال را دارند و عطر خود را حفظ می‌کنند.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat_shop/

https://www.instagram.com/zerafat.shop

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۹۳۳

مشاهده پست مشابه : آموزش کاشت و پرورش گل ناز آفتابی در خانه

مشاهده پست مشابه : آموزش کاشت و پرورش پياز در خانه

گل مغربیگیاهی علفی و گل‌دار از خانواده Onagraceae و بومی آمریکای شمالی و جنوبی بوده که بیشتر به‌عنوان گیاهی دارویی کاشته می‌شود ولی می‌توان به جهت گل‌های زیبایش آن را به‌عنوان گیاهی زینتی مورد کاشت قرار داد. گل مغربی دارای گونه‌های فراوانی (حدوداً ۱۵۰ تا ۲۰۰ مدل) و دو رنگ گل مغربی زردو گل مغربی صورتیاست که به‌صورت یک‌ساله یا چندساله کشت می‌شود. گل مغربیاوایل قرن هفدهم به‌عنوان گیاه زینتی در باغ گیاه‌شناسی به اروپا معرفی شد و پس از حدوداً ۱۰۰ سال بعد خواص دارویی آن کشف شد و به‌عنوان گیاهی دارویی شناخته شد. تمامی قسمت‌های گیاه گل مغربی مصارف دارویی، آشپزی، خوراکی، پزشکی دارد. این شامل ریشه‌ها، برگ‌ها، شکوفه‌ها، جوانه‌های گل و دانه می‌شود.

ریشه‌های گل مغربیضخیم و گوشتی و به رنگ قرمز است. ریشه‌ها می‌توانند خام یا پخته‌شده مانند سیب‌زمینی مصرف شوند. برگ‌های گیاه گل مغربی در سال اول و تا قبل از رویش گل‌ها می‌تواند به‌صورت خام به‌عنوان سالاد یا در سوپ و مانند اسفناج مصرف نمود. در برخی قبیله‌های آمریکایی از برگ‌های آن نوعی چای تهیه می‌کنند. گل‌های زرد گیاه مغربی معمولاً پس از غروب آفتاب شکوفا می‌شود و دلیل نام‌گذاری آن نیز همین است. گل‌های آن دارای عطر مطلوبی است و جذب کنده پرنده‌ها و پروانه‌ها و زنبورها است که معمولاً در طول روز به‌صورت جمع و پژمرده دیده می‌شود و بعد از غروب آفتاب تا طلوع آن شکوفا می‌شود. ارتفاع این گیاه حدوداً ۴۰ تا ۱۵۰ سانتی بوده و برگ‌های کشیده و بیضوی دارد و گل‌های آن به رنگ زرد و در برخی گونه‌ها به رنگ سفید یا صورتی بوده که از اواخر بهار تا اواسط یا اواخر تابستان ظاهر می‌شود. گل‌ها در برخی گونه‌ها درشت‌تر و در برخی گونه‌ها کوچک‌تر ظاهر می‌شود.

گل مغربیدر اصل گیاهی دارویی بوده ولی از این گیاه برای کاشت در حاشیه باغ‌ها نیز مورداستفاده قرار می‌گیرد. کشور چین بزرگ‌ترین تولیدکننده گیاه مغربی است. از این گیاه در صنایع عطرسازی، داروسازی و لوازم آرایشی استفاده می‌شود. ساقه گل دهنده گل مغربی که دارای کرک‌های ریزی است گاهی در سال دوم کاشت ظاهر می‌شود. گل‌ها دارای چهار گلبرگ بوده و معمولاً به‌صورت گل آذین خوشه‌ای ظاهر می‌شود. کپسول‌های بذر این گیاه نیز حاوی دانه‌های ریز و قهوه‌ای‌رنگ می‌باشد که به‌سرعت بعد از رسیدن به روی زمین پخش می‌شود و یکی از مشکل‌های برداشت بذر است.

گل مغربی گیاهی مقاوم به خشکی و کم‌آبی است و به غرق آبی بودن خاک حساس است همچنین نسبت به سرما نیز مقاوم بوده اگرچه سرما باعث کاهش مواد مؤثر در دانه‌ها و گیاه می‌شود. بخش اصلی و دارویی گل مغربی دانه‌های روغنی و تلخ مزه آن است که معمولاً ماه مرداد تا مهرماه زمان برداشت می‌باشد. عملکرد بذر گل مغربیدر چین بین ۱۱۲۵ و ۱۵۳۰ کیلوگرم در هکتار است. نام‌های دیگر گیاه گل مغربی عبارت‌اند از: Narrow leaf evening، primrose، sun drops، Evening primroses، narrow leaved sundrops و حشیشه الحمار.

کاشت

گل مغربی به‌راحتی از طریق بذر تکثیر می‌شود. ولی قلمه‌زنی و خوابانیدن نیز روش‌های رایج برای ازدیاد این گیاه است. کاشت بذر نیز هم به‌صورت مستقیم و هم غیرمستقیم (نشاء کاری) انجام می‌شود که معمولاً کاشت غیرمستقیم پیشنهاد می‌شود و رایج‌تر است. بذر معمولاً در فصل بهار یا پاییز کشت می‌شود. تقسیم بوته در اوایل بهار و قلمه‌زنی که از گیاه‌های چندساله گرفته می‌شود در اواخر بهار صورت می‌گیرد. قبل از کاشت بذر گل مغربیرا به مدت ۶ تا ۱۲ ساعت در آب خیس نمایید. سپس بذر گل مغربی را در عمق ۰٫۵ تا ۱٫۵سانتی‌متری بکارید. بهترین فصل برای کاشت بذر گل مغربی بهار و تابستان و در مناطق گرمسیر پاییز است هنگامی‌که دمای هوا بالاتر از ۱۵ درجه شد و سرمای زمستان به اتمام رسید می‌توانید بذرهای خود را مستقیم در زمین اصلی یا گلدان موردنظر بکارید.

برای کاشت در گلدان باید گلدانی با حداقل سایز ۱۰ انتخاب نمایید و به‌طورکلی در هر سایز گلدان، بذرها را به فاصله ۵ تا ۱۰سانتی‌متر در گلدان بکارید بعدازاینکه گیاهان رشد کردند می‌توانید گیاهان اضافی را برای رشد بهتر باقی گیاهان حذف نمایید. برای کاشت خانگی در فصل بهار یا تابستان بذر گل مغربیرا ۶ تا ۱۲ ساعت در آب خیس نمایید سپس در سینی نشاء یا لیوان‌های یک‌بار مصرف که با خاک تمیز ترجیحاً ترکیب (کوکوپیت + پرلیت + پیت ماس) پرشده در عمق ۰٫۵ تا ۱٫۵سانتی‌متری بکارید. تا قبل از جوانه‌زنی بذرها و همچنین در اوایل رشد گیاه بستر همیشه مرطوب باشد. همچنین از آبیاری زیاد بپرهیزید تنها کافی است اجازه ندهید خاک خشک شود بعد از رشد کامل گیاه آبیاری هنگامی انجام شود که خاک کاملاً خشک شده است. بعد از رشد گیاهان و رسیدن به ارتفاع ۱۰ تا ۱۵سانتی‌متر آن‌ها را به زمین اصلی یا گلدانی با سایز حداقل ۱۰سانتی‌متر منتقل کنید یا اینکه از همان ابتدا بذرها را به‌صورت مستقیم در محل اصلی بکارید تا نیاز به جابجایی نباشد.

برای کاشت خانگی و به‌صورت محدود در تمامی طول بهار و تابستان می‌توان اقدام به کاشت در باغ (باغچه) و گلدان نمود یا در کل طول سال با ایجاد شرایط کاشت اقدام به پرورش این گیاه نمود. برای کاشت بذر گل مغربیدر باغچه و مزرعه ابتدا خاک (بستر کشت) را به عمق ۱۵ تا ۲۰سانتی‌متر زیرورو کنید و با کود حیوانی پوسیده یا کمپوست مخلوط کنید. بعد از رشد جوانه‌ها و آماده شدن نشاءها یعنی رسیدن گیاه به ارتفاع ۱۰ تا ۲۰سانتی‌متر، آن‌ها را به محل اصلی کاشت منتقل کنید. تا قبل از جوانه‌زنی بذر گل مغربی، بستر کشت همیشه باید مرطوب باشد ولی غرق آبی نه. برای تسریع در جوانه‌زنی بذرها می‌توانید بر روی بستر کشت یک مشما شفاف بیاندازید. توجه کنید که با این کار دما زیر مشما بالا می‌رود و درصورتی‌که هوا خیلی گرم باشد از انجام این کار پرهیز کنید و تنها مراقب باشید که خاک خشک نشود.

علف‌های هرز را از همان ابتدا حذف کنید. وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذی خاک میان گیاه و علف هرز می‌شود و باعث کاهش مواد دریافتی موردنیاز گیاه می‌شود. گل مغربی را هم به‌صورت کرتی و هم به‌صورت ردیفی می‌توانید کشت کنید. برای کاشت ردیفی فواصل بین ردیف‌ها را ۵۰ تا ۷۰ و فواصل بین گیاهان را ۲۰ تا ۳۰سانتی‌متر در نظر بگیرید. گل مغربی گیاهی مقاوم بوده و تقریباً دچار آفات خاصی نمی‌شود. بخش اصلی و دارویی گل مغربی دانه‌های روغنی و تلخ مزه آن است که معمولاً ماه مرداد تا مهرماه زمان برداشت می‌باشد. عملکرد بذر گل مغربیدر چین بین ۱۱۲۵ و ۱۵۳۰ کیلوگرم در هکتار است.

شرایط محیط و نگهداری

خاک

برای کاشت و رشد نیاز به خاک نیمه سبک و با زهکشی مناسب دارد که خیلی آب را در خود نگه ندارد. خاک شنی ماسه‌ای و لومی مرطوب و دارای زهکشی مناسب با ph حدوداً ۶ برای رشد گل مغربیایده آل است. این گیاه تحمل خاک‌های آهکی، شور، صخره‌ای، خشک و کم‌عمق را نیز دارد و به‌طورکلی نسبت به نوع خاک حساس نیست.

آبیاری

تحمل خشکی و کم‌آبی گیاه گل مغربینسبتاً خوب است ولی در کل نیاز به آبیاری آن متوسط است و آبیاری منظم باعث افزایش عملکرد آن می‌شود. تا قبل از جوانه‌زنی بذرها و همچنین در اوایل رشد گیاه بستر همیشه مرطوب باشد. همچنین از آبیاری زیاد بپرهیزید تنها کافی است اجازه ندهید خاک خشک شود بعد از رشد کامل گیاه آبیاری هنگامی انجام شود که خاک کاملاً خشک شده است.

نور

نیاز به محیطی کاملاً پرنور و روشن و آفتاب کامل و مستقیم دارد. رشد و عملکرد آن در سایه کاهش می‌یابد.

دما

گل مغربیگاهی تا دمای ۵- درجه را نیز تحمل می‌کند. دمای مناسب برای جوانه‌زنی بذر گل مغربی۱۵ تا ۲۰ درجه بوده و دمای مناسب برای رشد این گیاه حداقل ۲- و حداکثر ۳۵ درجه است.

خواص دارویی و نحوه مصرف

همان‌طور که گفته شد در ابتدای کشف گل مغربیاین گیاه بیشتر به‌عنوان گیاهی زینتی کاشته می‌شد و صد سال بعد به‌عنوان گیاهی دارویی شناخته شد و به فواید گل مغربیپی بردند. امروزه از این گیاه در قالب کپسول گل مغربی، قرص گل مغربی، پماد گل مغربی، روغن گل مغربیو لوسیون گل مغربییافت می‌شود. دانه‌های رسیده این گیاه بخش اصلی دارویی این گیاه را تشکیل می‌دهد. ذرت‌های این گیاه دارای ۲۰ تا ۳۰ درصد روغن هستند که یک منبع تجاری مهم جهت گاما لینولنیک اسید (GLA) می‌باشند. برخی از محققین عنوان کرده‌اند که باوجود حضور سطوح بالای گاما لینولنیک اسید در بذر گیاهانی مانند گل‌گاوزبان به نظر می‌رسد روغن بذور گل مغربیفعال‌ترین فرم بیولوژیکی گاما لینولنیک اسید را دارا است.

در ادامه به برخی خواص گل مغربیاشاره می‌کنیم:

بهبود و التیام دهنده زخم‌ها

خاصیت ضدالتهابی

بهبود درمان بیش فعالی کودکان

آرام‌بخش و ملین

برای درمان بیماری آرتریت روماتوئید و بیماری اسکلروز مفید است

درمان بیماری‌های پوستی و اگزما

کاهش آسیب عصبی ناشی از دیابت

درمان عفونت‌های ویروسی

درمان بیمارهای ناشی از کم‌کاری سلول‌های کبدی

تأمین‌کننده اسیدهای چرب ضروری بدن

ضد سرطان و کاهش‌دهنده سطح کلسترول

کاهش‌دهنده فشارخون

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳

مشاهده پست مشابه : علف چای (گل راعی، هوفاریقون)

کارلا(موموردیکا کارانتیا، ماموردیکا، جگر زلیخا، خربزه جذامی، خربزه تلخ، خیار کارلا، خیارچنبر تلخ، خیار تلخ کارلا) یکی از گیاهان دارویی بسیار مفید و رایج مصرفی در آسیای جنوبی است. کارلااز جمله گیاهان بالارونده است که به‌سرعت رشد می‌کند. این گیاه جزء خانواده کدوئیان می‌باشد. ارتفاع این گیاه به ۵ متر نیز می‌رسد و بهتر است برای رشد حتماً از داربست یا قیم استفاده شود. معمولاً برای استفاده از میوه و همچنین سایر اندام‌های گیاه کارلا را مورد کشت قرار می‌دهند. برگ‌های این گیاه، گرد، پنجه‌ای و زیبا بوده و دارای میوه‌های کمی عجیب و غریب است. اندازه برگ‌های کارلا معمولاً بین ۴ تا ۱۲ سانتی‌متر متغیر می‌باشد. میوه‌های کارلا طعم تلخی دارد ولی خواص درمانی و دارویی بی‌نظیر آن دلیل مصرف بالای آن در این کشورها شده است. علاوه بر آسیای جنوبی در آفریقای شرقی و جنوب آمریکا نیز گونه‌های دیگر این میوه برای اهداف دارویی و غذایی کشت می‌شود. کارلا گیاهی گرمسیری و نیمه گرمسیری/ معتدل بوده و همانند کدو یا خیار است و دارای مزه تلخ می‌باشد. بر روی سطح این خیار برجستگی های نامنظمی قرار گرفته که ظاهر آن را از خیارهای معمولی متمایز می‌کند.

رنگ کارلایا کارلا در ابتدای تشکیل سبز تیره بوده و بعد از گذشت زمان به رنگ سبز روشن‌تر و اگر بر روی بوته بماند به رنگ زرد مایل به نارنجی تبدیل می‌شود و بعد از مدتی بر روی بوته می‌ترکد و بذرهای آن بر روی زمین می‌ریزد. توجه داشته باشید که این میوه هر چه دیرتر برداشت شود دارای تلخی کمتر بوده و خوش خوراک‌تر است. گیاه کارلایا خربزه تلخ میوه‌ای گرمسیری و نیمه گرمسیری است و در مناطق معتدل نیز می‌توان به‌صورت یک‌ساله کشت نمود.

کاشت کارلا

کارلانیز مانند سایر گیاه کدوئیان جزو سبزیجات فصل گرم نسبت به سرما حساس‌ و کاشت آن‌ها در هوای گرم انجام می‌گیرد. کارلا در انواع خاک رشد می‌کند، اما خاک شنی لومی به‌خوبی زهکشی شده برای کشت در هوای آزاد مناسب است. بهترین رشد و میوه‌ بندی آن در pH حدود ۸/۶-۶ رخ می‌دهد. pH خیلی پایین (زیر ۵/۵) می‌تواند میوه‌ بندی را کاهش دهد. کشت آن به دو صورت مستقیم و غیرمستقیم (نشایی) انجام می‌گیرد. در کشت مستقیم، بذر کارلامستقیماً در زمین اصلی کاشته می‌شود. جهت سهولت جوانه‌زنی و تسریع در این کار ممکن است بذور را یک تا دو روز قبل از کاشت در یک پارچه مرطوب در دمای ۲۵ درجه سانتی‌گراد بخیسانند. فاصلۀ دو خط کشت ۳ – ۵/۲ متر و همچنین فاصلۀ بوته‌ها نیز ۳۰-۳۰ سانتی‌متر می‌رسد. روش کاشت به‌صورت کپه‌ای است و پس از سبز شدن تعداد بوته‌ها را به ۱ تا ۲ عدد کاهش می‌دهند. عمق کاشت بذر گیاه کارلا۲ سانتی‌متر یا کمی بیشتر است. بوته کارلابرای رشد اولیه خود احتیاج به گرما و رطوبت کافی دارد، بنابراین عمل کاشت بذر خیار کارلاتا زمانی که دمای خاک به ۲۰-۱۸ درجه سانتی‌گراد نرسیده است انجام نمی‌گیرد. بدیهی است که با افزایش دما مثلاً تا حد ۲۵ درجه یا بیشتر، جوانه‌زنی نیز تسریع می‌گردد. میزان بذرموردنیاز برای یک هکتار ۳-۲ کیلوگرم است. تهیه و آماده‌سازی زمین مثل خیار است.

کشت غیرمستقیم در اقلیم‌های خیلی سرد صورت می‌گیرد. بهتر است قبلاً در یک گلخانه در سینی‌های نشاء یا گلدان‌های کیسه‌ای کشت شوند و سپس در هوای مناسب به زمین اصلی منتقل گردند. کارلابه‌سرعت و بلافاصله پس از دو هفته بعد از کاشت رشد می‌نماید و ساقه‌های رونده آن به‌صورت پیچکی حرکت می‌کند. برای رشد بهتر و همچنین برداشت آسان‌تر بهتر است از قیم‌ها و شبکه داربستی استفاده شود تا از نظر اندازه و راندمان محصول، نتیجه کار بهتر باشد و برداشت محصول و نگهداری آن به‌راحتی انجام شود.

از بوته کارلاشاخه‌های زیادی منشعب می‌شود که خیلی از آن‌ها تولیدی در بر نخواهند داشت. این شاخه‌ها باید قبل از رسیدن به قسمت‌های بالا هرس شوند. تحقیقات نشان داده است چنانچه حدود ۱۰ گره بارور برای هر بوته گذاشته شود، نتیجه بهتری خواهد داد. چنانچه بوته‌ها هرس نشوند، هر بوته حدود ۱۰ تا ۴۰ گره بارور تولید می‌کند و ۵/۰ تا ۲ متر بالا می‌رود. کارلا تحمل خشکی را ندارد. باید محیط ریشه تا عمق ۵۰ سانتی‌متری مرطوب نگه داشته شود. آبیاری هر هفته در فصول گرم و خشک صورت می‌گیرد. به هنگام بارندگی باید زهکش‌های مناسبی وجود داشته باشد تا رشد گیاه را مواجه با مشکل نسازد. در مناطقی که با محدودیت آب مواجه هستند، آبیاری و تغذیه قطره‌ای مؤثرترین روش است.

کارلانسبت به خیلی از بیماری‌های مشترک خانواده کدوئیان حساس است برای پوتی ویروس خربزه یک میزبان محسوب می‌شود. سفیدک سِرکوسپورا، پژمردگی باکتریایی، پژمردگی فوزاریوم و نماتد گره‌های ریشه از جمله بیماری‌های معمول کارلا است. چنانچه رطوبت بالایی وجود داشته باشد، بیماری‌های قارچی رخ می‌دهد، مگس میوه بیشترین خسارت را به کارلا می‌زند زیرا لارو حشره در درون میوه زندگی می‌کند و از اثر مستقیم حشره‌کش‌ها محافظت می‌شود. سوسک‌ها، تریپس ها، کرم‌های طوقه بر، کرم غوزه پنبه، شته‌ها، کنه‌ها و آفات عمومی از دیگر آفت‌های کارلا می‌باشند. مبارزه شیمیایی با آفت‌ها تجویز نمی‌شود مگر زمانی که میزان خسارات معنی‌دار باشد.

کارلابه هنگام برداشت نیاز به مراقبت‌های ویژه‌ای دارد. میوه‌ها را باید به هنگام رشد مواظب بود که خیلی بزرگ و خیلی تلخ نشوند. به‌طور معمولی ۱۵ تا ۲۰ روز بعد از گلدهی و یا ۷۰ تا ۸۰ روز بعد از کاشت درحالی‌که طول میوه ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر است، زمان مناسبی برای برداشت می‌باشد. البته در برداشت، باید به نوع مصرف توجه داشت. میوه‌ها باید سبز روشن، نازک و آبدار و تخم‌ها سفید و نرم باشند و برداشت باید توسط قیچی باغبانی یا چاقوی تیز انجام شود. چنانچه میوه خیلی بزرگ شود، اسفنجی، تلخ، زرد یا نارنجی و ترک‌خورده می‌شود. میوه کارلابعد از برداشت نباید مدت زیادی باقی بماند بلکه به‌سرعت باید به فروش برسد. میوه‌های خسارت‌دیده و آسیب‌دیده را جدا کرده و به‌دقت میوه‌ها را در کارتن یا سبد چیده و در محل سردی با دمای ۱۲ تا ۱۳ درجه سانتی‌گراد و رطوبت ۸۵ تا ۹۰ درصد انبار یا نگهداری می‌کنند. در چنین شرایطی میوه‌ها برای مدت دو تا سه هفته باقی می‌ماند. در دمای کمتر از ۱۰ درجه، یخ می‌زند و صدمه می‌بیند. در دمای بالای ۱۳ درجه نیز نباید نگهداری شود چون میوه زرد یا نارنجی می‌شود و ترک خورده و باز می‌شود. میوه کارلارا باید از سایر میوه‌ها نظیر موز، آناناس و سیب جدا نگهداری نمود چون مقدار زیادی اتیلن که نوعی هورمون رساننده است، دارند.

خواص کارلا

مردم هند و چین (آسیای جنوبی) و آفریقای جنوبی از این میوه به‌منظور درمان محلی و سنتی دیابت، پاک‌سازی کبد، بیماری‌های پوست و مو، درمان سرفه و بیماری‌های تنفسی، روماتیسم، رفع یبوست، کاهش سطح کلسترول بد و … استفاده می‌کنند که البته این تنها بخش اندکی از خواص درمانی این میوه باارزش است. هنگامی‌که کارلابه رنگ زرد درمی‌آید و کامل رسیده می‌شود می‌شکافد و بذرهای آن بیرون می‌ریزد، بذرها درون لایه‌ای ژله‌ای و قرمزرنگ و شیرین قرار دارد.

کارلایا خربزه تلخ بسیار کم‌کالری بوده و در هر ۱۰۰ گرم از این میوه تنها ۱۷ کالری وجود دارد، بااین‌وجود غلاف‌های آن منابع غنی از فیبر غذایی، مواد معدنی، ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها هستند. خربزه تلخ حاوی phytonutrient, polypeptide-P (یک انسولین گیاهی) است که به کاهش سطح قند خون و دیابت نوع ۲ کمک می‌کند، در ایران اغلب از این میوه به‌عنوان میوه دیابتی‌ها (درمان دیابت) نام می‌برند. جالب است بدانید علاوه بر میوه‌های کارلا، برگ‌ها و ساقه‌ها و حتی ریشه نیز مصرف دارویی دارد.

از عوارض کارلااین که می تواند باعث گرفتگی معده و اسهال شود. بعضی از داروهای دیابت هم به خوبی با کارلامخلوط نیستند و اگر میخواهید از این میوه برای حفظ قند خون خود استفاده کنید، صحبتهای طولانی با پزشک خود داشته باشید. در نهایت، کارلای می تواند سقط جنین را هنگامی که در مقادیر زیادی گرفته می شود، ایجاد می کند و ممکن است کودکان را بیمار کند، بنابراین بچه ها و زنان باردار باید از آن اجتناب کنند.

نحوه مصرف کارلا

کارلارا به گونه‌های مختلف مصرف می‌کنند: سرخ‌شده، جوشانده، دم‌کرده، بخارپز، کباب شده. کارلا قبل از مصرف باید خوب شسته شود. آج‌ها و برجستگی‌های پوست خارجی آن باعث می‌شود که خاک و کثیفی در میان آن‌ها بنشیند و به‌راحتی تمیز نشود، پوست این میوه نیز خوراکی بوده البته برخی اعتقاد دارند که پوست کارلا را باید گرفت بنابراین می‌توانید لایه نازکی از پوست آن را قبل از مصرف با چاقو جدا کرد. بافت میانی کارلا که بذرها نیز درون آن قرار گرفته‌اند خوراکی و قابل پخت و پر است. کارلارا می‌توان با پوست و دانه‌ها پخت‌وپز و مصرف نمود ولی بهتر آن است که ابتدا از طول به‌طور کامل نصف کنید و با یک قاشق یا چاقو بافت میانی را به همراه بذرها خارج کنید و غلاف خارجی (قسمت‌های سبز رنگ) را به‌اندازه موردنظر خرد کنید و مصرف نمایید. غلاف تازه کارلایک منبع عالی از فولات و ویتامین C و A است. آزمایش‌های اولیه آزمایشگاهی نشان می‌دهد که برخی از ترکیبات فیتوشیمیایی در خربزه تلخ ممکن است در درمان عفونت HIV مؤثر باشد. کارلا مخلوطی از فلاونوئیدها و آلکالوئیدها است که سبب تولید انسولین بیشتر در لوزالمعده و نتیجتاً سبب کنترل قند خون در بیماران دیابتی می‌گردد.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳

مشاهده پست مشابه : علف چای (گل راعی، هوفاریقون)

علف چایبه آن گل راعی، هوفاریقونو گل شهناز نیز گفته می‌شود گیاهی است علفی و چندساله، فاقد کرک، در پایه چوبی با غده‌های شفاف حاوی مواد روغنـی و گـاهی بـه رنگ قرمز یا سیاه که بسته شرایط محیط از ۲۵ سانتی‌متر تا ۱ متر رشد می‌کند. در سال اول رشد رویشی دارد و خزنده است. رشد مطلوب و گلدهی از سال دوم به بعد آغاز می‌شود. ساقه‌های آن در قاعده منشعب، دارای دو خـط نسـبتاً برجسته در تمامی طول آن است و شاخه‌های متقابل و جفتی آن از یـک ریـزوم کوتاه در سطح خاک منشأ می‌گیرند. برگ‌های این گیاه قاشقی شکل، متقابل، بیضوی و نسـبتاً نیزه‌ای شـکل بـوده، دم برگ‌ها کوتاه، رگبرگ‌هایی به طول ۵/۱-۴ سانتی‌متر کامل و بدون کـرک کـه بـر روی آن‌ها نقاط کوچک و شفافی به تعداد فراوان دیده می‌شود کـه در واقـع کیسه‌های ترشی مملو از اسانس هستند و بدون دم برگ می‌باشند و دارای حفـرات فـراوان سانس هستند که نام گونه این گیاه از همـین ویژگـی بـه معنـی سوراخ‌سوراخ حاصل شده است. ولی در حقیقت سوراخ نیسـت بلکـه پـرده نـازک و شفافی است که غده‌های روغنی در کناره‌های آن قرار دارند. ریشه‌های گیاه کوتاه و به طول ۴۵-۳۰ سانتی‌متر و عرض ۴/۰-۳/۰ سانتی‌متر است. در گلبرگ‌های آن نقاط ریز با خطوط تیره‌ای مشاهده می‌شود کـه غده‌های ترشحی می‌باشند. محتوای غده‌ها شیره‌ای به رنگ قرمز مایل به قهوه‌ای است. گل‌های آن زردرنگ به قطر ۲۰-۲۵ سانتی‌متر بوده و از پنج کاسـبرگ سـبز و ۵ گلبرگ زرد طلایی به‌صورت آزاد (نیزه‌ای شکل) تشکیل شده است. گل آن کمی معطر و دارای بویی شبیه صمغ صنوبر است. گل‌ها خود لقـاح، متقارن، خامه‌ای طویل و دارای دانه‌های گرده فراوان هستند به همین دلیل حشرات را به‌سوی خود جذب می‌کنند. در زمانی که بساک ها شکافته می‌شوند با کلاله تماس ندارند زیرا در یک سطح نمی‌باشند بنـابراین در ایـن مرحلـه گرده‌افشانی وابسته به حشرات است که جلب گل‌ها می‌شوند بعد از گل دادن گلبرگ‌ها و پرچم‌ها به‌طرف داخل گل کشیده می‌شوند و در آن موقع که بساک ها پوشیده از دانه‌های گرده هستند با کلاله تماس پیدا می‌کنند. پرچم‌ها زیـاد، پنج دسته‌ای، جدا، مقابل گلبرگ‌ها است.

مایعی که از گل‌ها خارج می‌گردد قرمز بوده و بر روی پوست اثر آبی- بنفش بر جای می‌گذارد. میـوه به‌صورت کپسول ۳ خانه است که بذور تیره‌رنگ در آن قرار دارد و طول آن‌ها حـدود ۱ میلی‌متر بـوده و فاقـد آندوسـپرم می‌باشند. وزن هزار دانه آن ۳/۰-۱۵/۰ گرم است. زمان گل‌دهی اواخر اردیبهشت تا اواخر مهرماه و زمان برداشت سرشاخه‌ها خرداد تا تیرماه است. این گیاه نیازمند تابش مناسب نور خورشید است. خاک‌های غنی از مواد غذایی و رطوبت مناسب با بافت سبک تا متوسط و زهکش خوب را با ۶-۷=pH را می‌پسندد. نسبت به خاک‌های اسیدی و قلیایی نیز تا حدودی مقاوم است. جذب‌کننده عنصر کادمیم است و باید در خاک‌هایی کـه حـاوی بـیش از ۲۵/۰ kgsoil/mgcd هستند، پرورش یابد.

این گیاه بیشتر در مناطق خشک، مرغزارها و مراتع آفتاب‌گیر می‌روید. این گیاه بومی بریتانیا و اروپا است. علـف چای به سرما، کم‌آبی و شوری حساس است و خاک‌های دارای زهکشی را ترجیح می‌دهد. برای افزایش گلـدهی علـف چای مکان‌های آفتابی برای کشت مناسب‌تر است. علف چایگیاهی است روزبلند و حداکثر گل و ماده مؤثر آن را در اوایل تابستان تولید می‌نماید. علف چای در محدوده وسیعی از اقالیم رشد می‌کند اما برای جوانه‌زنی یا بقای گیاهچه در ارتفاع بیش از ۱۵۰۰ متر بـه علت سرما، رشد محدودی پیدا می‌کند. این گیاه در صفر درجه سانتی‌گراد شروع به رشد می‌کند، در منـاطق معتـدل رشد مطلوبی دارد و گرمای بیش‌ازحد رشد آن را مختل می‌کند.

اثر رطوبت بارندگی زیاد باعث کاهش هـوای خـاک و شستشـوی عناصـر غـذایی می‌گردد کـه بـرای علف چایمناسـب نیست. بهترین رشد علف چای را ارتفاع ۶۰۰ متر و بارندگی بیش از ۷۶۰ میلی‌متر عنوان نموده است. اثر خاک علف چای به EC و PH خاک و آب حساس است درحالی‌که در محدوده‌های وسیعی از خاک‌ها رشد می‌کند ولـی بهترین رشد را در خاک‌های سبک و عمیق دارد. رشد مطلوب این گیاه در خاک‌هایی با حاصل خیـزی زیـاد تـا کـم بـا زهکش خوب است و بهترین PH حدود ۶٫۶، بهترین EC خاک و آب حدود ۲۰۰۰ میکروموس است. مواد و عناصر غذایی موردنیاز مقدار ۶۰ کیلوگرم ازت، ۸۰ کیلوگرم و فسفر ۱۲۰ کیلوگرم پتاس است. مقادیر مختلف کودهای شیمیایی NPK براثر جذب عناصر غذایی در صورت برداشت گیاه به اندازه ۲۰ تـن در هر هکتار به ترتیب ۱۱۹,۴۰,۱۰۵ کیلوگرم پیشنهاد شده است. دادن کود دامی و شیمیایی زیاد سبب شـیوع آفـات در این گیاه می‌شود.

قسمت‌های مورداستفاده

سرشاخه‌های گل‌دار تازه یا خشک شده گیاه سرشاخه‌ها را باید در زمان گلدهی از گیاه چید. در این هنگام طعم آن تلخ، کمی قابض و به‌طور ملایم شور است. اگـر در بین انگشتان فشرده و له شود، بوی معطر و رزینی از آن استشمام می‌شود. برای منظورهای درمانی گل را باید زمانی از گیاه جدا کرد که در حال طراوت یعنی قبل از پلاسیده شدن باشند.

کاشت

تکثیر این گیاه عمدتاً توسط بذردر بهار، تقسیم اندام زیرزمینی (ریشه راست) در پاییز و گـاه توسـط قلمـه سـاقه صورت می‌گیرد. ولی جهت تکثیر در سطح وسیع از بذر علف چایاستفاده می‌شود. بذور ریز این گیاه را بایستی در عمق کم کشت نمود زیرا به دلیل کوچک بودن به کشت عمیق حساس هستند. معمولاً از کشت غیرمستقیم بذور استفاده می‌شود. در اواخر زمستان، بذرهای داخل خزانه، در پیت و بدون پوشش روی بستر کشـت می‌شوند. بـذرها در ۱۰-۲۸ روز جوانه می‌زنند. هنگامی‌که نشاها به ارتفاع ۱۰-۱۵ سانتی‌متر رسیدند می‌توان آن‌ها را به مزرعه منتقل کـرد. ایـن عمـل باید بلافاصله بعد از مساعد شدن هوا و رفع یخبندان صورت گیرد که به‌طور معمول مدت‌زمان لازم جهت انتقال نشـا از خزانـه بـه زمین اصلی ۴۵-۶۰ روز به طول می‌انجامد. فاصله ۳۰-۴۰ سانتی‌متری گیاهان از یکـدیگر بالاترین عملکرد را داشته است.

مراقبت و نگهداری

علف چایدر مرحله خزانه به گیاه انگلی سس حساس و در ایـن مـورد بایـد بسیار مراقب بود و از بذور مرغوب استفاده کرد است. بسته به اقلیم و میزان گرمای هوا آبیاری، به‌صورت منظم به روش‌های سنتی بین ۷-۱۰ روز یک‌بار یا به‌صورت قطره‌ای برای این گیاه مناسب است. البته لازم به ذکر است که حدوداً یـک ماه پس از کاشت علف چای، این گیاه به میزان آب زیادی نیاز داشته و رطوبت خاک باید دائماً حفظ شود. مبارزه با آفات و امراض موجود در منطقه با روش‌های توصیه‌شده و دفـع علف‌های هرز در مراحل اول (قبل از کاشت و اوایل رویش) باید انجام شود.

برداشت

برداشت این گیاه در زمانی است که ۵۰ تا ۸۰ درصد گل‌ها باز شده‌اند یعنی در اواخر خرداد یا ابتدای تیرماه و ایـن عمل شامل قطع پیکره رویشی این گیاه از نزدیکی سطح زمین (۱۰-۲۰ سانتی‌متر بالای طوقه) است. برداشـت در حدود ۳-۴ بار به فاصله ۳-۵ روز تکرار شود، در طول سال می‌توان ۲ بار پیکر رویشی آن را برداشت کـرد. برداشـت در یک روز آفتابی صورت گرفته و محصول را بایستی به‌سرعت در محلی تاریک خشک نمود. سرشاخه‌های گل‌دار گیاه را باید بعد از برداشت به‌سرعت خشک کرد. برای این منظور می‌توان پـس از برداشـت در یک روز آفتابی آن‌ها را در سایه و محلی که هوا جریان داشته باشد و نور مستقیم خورشید به محصول نتابد پهن نموده یا در خشک‌کن استاندارد که دمای آن ۳۵-۴۵ درجه سانتی‌گراد است خشک کرد. در این حالت مـاده مؤثر گیـاه در زمان خشک شدن محفوظ می‌ماند. سپس آن‌ها را در گونی‌های کنفی و بهداشتی در انبار خنک نگهداری می‌نمایند. عملکرد این گیاه برای گیاهان تازه ۱۴-۱۶ تن در هکتار و ۲۰۰۰-۲۵۰۰ کیلوگرم ماده خشک در هکتار است کـه حداکثر عملکرد در سال سوم خواهد بود و بعد از سال چهارم عملکرد آن کاهش می‌یابد. اگر هدف برداشت، بـذر، باشـد باید هنگام رسیدن بوته‌ها که رنگ کپسول خاکی‌رنگ شدند اقدام به برداشت سرشاخه‌ها و جداسازی بذرنمود.

خواص

علف چایگرفتگی صدا را باز می‌کند و خلط‌آور است.

برای درمان مرض کزاز به کار می‌رود.

درمان‌کننده اسهال و اسهال خونی است.

از خواص علف چایدرمان ضعف جنسی است.

علف چایبرای درمان درد دنبالچه بهترین دارو است.

این گیاه ضد کرم معده و روده، ادرارآور و قاعده آور است.

علف چایدرمان‌کننده مننژیت است.

علف چایبرای درمان فلج به کار می‌رود.

از خواص گیاه هوفاریقوندرمان زخم‌های عمیق، متعفن و التهابات پوستی است به این منظور برگ گیاه علف چایرا بکوبید و یا روغن حاصل از گل این گیاه را روی محل زخم قرار دهید.

ماده قرمزرنگی که در برگ‌های علف چایوجود دارد و با فشار دادن برگ‌ها از آن خارج می‌شود، برای التیام زخم‌ها و درمان سوختگی به کار می‌رود.

از دیگر خواص هوفاریقوندرمان بی‌خوابی، سیاه‌سرفه و مننژیت است.

دمنوش علف چایبرای درمان افسردگی مفید است.

یکی از مهم‌ترین خواص علف چایتقویت سیستم ایمنی بدن و از بین بردن ویروس‌ها از جمله ویروس ایدز است. طبق آخرین تحقیقات علف چایمی‌تواند ویروس‌ها را از بین ببرد. مدتی است که بیماران مبتلا به ایدز از این گیاه استفاده می‌کنند که سیستم دفاعی بدن آن‌ها را تقویت و علائم بیماری را تخفیف می‌دهد.

مضرات هوفاریقون

تحقیقات دانشمندان نشان داده مصرف گیاه علف چایبرای انسان درصورتی‌که در حد مجاز توصیه‌شده مصرف شود ایجاد عوارض پوستی نمی‌کند، مگر افرادی که دارای پوستی حساس باشند، لذا اشخاصی که نیاز به استفاده از خواص علف چایداشته و از این گیاه استفاده می‌کنند، باید حتی‌الامکان دور از تابش اشعه آفتاب باشند. قرار گرفتن پوست در معرض آفتاب پس از مصرف خوراکی این گیاه، ممکن است منجر به آسیب پوستی و درماتیت شود. در هوای مرطوب و آفتابی هرس کردن گیاه و چیدن برگ و گل باعث درماتیت تماسی می‌شود. علف چای با غذاهای دارای مقادیر زیاد تریپتامین مانند پنیر، داروی فلوکستین، مهارکننده MAO، داروهای ضد ایدز، داروهای قلبی حاوی دیگوگسین بهتر است مصرف نشود، چون ممکن است مقدار کمی اثرات آن‌ها را کاهش دهد.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳

مشاهده پست مشابه : گل اطلسی الوان (مخلوط)

سنبل‌الطیب (علف گربه) یک گیاه تند است و به دلیل خواص دارویی که دارد شناخته شده است. سنبل‌ الطیب (علف گربه) یک گیاه مقاوم است که از ریشه و برگ‌های آن به‌عنوان آرام‌بخش استفاده می‌شود. ریشه گیاه سنبل الطیبدر طب سنتی ایران دارای ارزش دارویی است و از آن به‌عنوان آرام‌بخش اعصاب، خواب‌آور، ضد تشنج، درمان افسردگی، هضم‌کننده غذا و ضد دل‌پیچه به صورت دمنوش سنبل‌ الطیب، عرق سنبل‌ الطیباستفاده می‌شود. نام علف گربه برای این گیاه ناشی از ویژگی آن است که گربه‌ها را به خود جذب می‌کند و نوعی اثر روان‌گردان در آن‌ها دارد. این خاصیت به دلیل وجود آکتینیدین در عصاره این گیاه است که به فرومون‌های بدن گربه‌ها شباهت دارد. این گیاه اثر مشابهی نیز بر روی موش‌های صحرایی دارد. سنبل‌الطیب دارای بویی مطبوع است و گربه بوی این گیاه را از فاصل دور تشخیص داده به‌طرف آن می‌رود و در اطراف آن به جست‌وخیز می‌پردازد و از بوی آن مست می‌شود. گل‌ سنبل‌الطیببه رنگ سفید یا صورتی و به‌صورت خوشه‌ای است. قسمت مورداستفاده این گیاه ریشه آن است و معمولاً از ریشه گیاهی که بیش از دو یا سه سال عمر دارد استفاده می‌شود.

سنبل الطیبپس از خشک شدن به رنگ قهوه‌ای درمی‌آید. طعم آن تلخ ولی خوشبو و معطر است. عطر آن پس از خشک شدن بیشتر می‌شود. ریشه سنبل‌الطیب حاوی ۱ درصد اسانس است. این اسانس در ریشه تازه بیشتر است و به‌تدریج که ریشه خشک می‌شود مقدار اسانس آن کاهش یافته ولی بوی آن قوی‌تر می‌شود. اسانس تازه به رنگ سبز مایل به زرد است ولی در اثر ماندن غلیظ می‌شود. آثار دارویی ریشه تازه آن سه برابر خشک‌شده آن است. سنبل‌الطیب باید در حرارت کم خشک شود و در حرارت بالا تمام اثر دارویی آن از بین می‌رود. در سال ابتدایی کاشت سنبل‌ الطیببرگ‌ها تشکیل می‌شود و بعد از گذراندن زمستان در سال دوم ساقه‌ها رشد کرده و ارتفاع آن معمولاً ۵۰ تا ۱۵۰ سانتی‌متر است. در سال دوم در ادامه ساقه‌ها گل‌ها به‌صورت مجتمع به رنگ سفید یا صورتی تشکیل می‌شود که جذب‌کننده قوی حشرات بوده و از بوی مطبوعی برخوردار است. سنبل‌الطیب (علف گربه) را می‌توان هم از نهال و هم از بذرآن کاشت. البته بهترین راه برای اطمینان از داشتن گیاهان سالم در باغ، کشت سنبل‌الطیب(علف گربه) از بذراست.

کاشت

بذرهای گیاه سنبل‌الطیب را ابتدا در خانه نشا کنید. سعی کنید بذرهایی تهیه کنید که کمتر از یک سال سن دارند. برخلاف دیگر گیاهان دانه سنبل‌الطیب را نمی‌توان مدت زیادی ذخیره کرد؛ بنابراین بذرها را از یک جای مطمئن تهیه کنید. بذرهای سنبل‌الطیب را در یک خاک غنی بکارید. چهار تا هشت هفته قبل از این‌که قصد دارید آن‌ها را در باغ بکارید، بذرها را در خانه نشا کنید. به‌آرامی آب گرم روی خاک بپاشید و سینی نشا را در یک جای آفتابی قرار دهید. چراغ‌های فلورسنت یا چراغ‌های مخصوص رشد گیاهان، می‌توانند به جوانه‌زنی کمک کنند. اگر خانه شما تا حدودی سرد است می‌توانید با استفاده از بسته‌بندی‌های پلاستیکی یک محیط گلخانه‌ای برای سینی بذرگیاه فراهم کنید.

نهال سنبل‌الطیب را تا زمان تشکیل دومین مجموعه برگ حقیقی، در خانه نگه دارید. قبل از انتقال نهال به زمین، خاک را با کمپوست و کود گیاهی مخلوط کنید. گیاه سنبل‌الطیب به‌طورکلی نیاز زیادی به کود ندارد ولی اگر خاک فقیر و ضعیف باشد، قبل از کاشت باید حتماً به خاک کود و کمپوست اضافه کرد. PH مناسب برای رشد سنبل‌الطیب ۵/۵ تا ۷ است. جایی را برای کاشت نهال‌های سنبل‌الطیب انتخاب کنید که در روز حداقل ۶ ساعت نور مستقیم خورشید دریافت کند. گیاه سنبل‌الطیب در سایه جزئی بعدازظهر مشکلی ندارد. فاصله بین نهال‌های سنبل‌الطیب را از هر طرف ۹۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید. سنبل‌الطیب گیاه بزرگی است، به‌طوری‌که نیاز به فضای زیادی برای رشد دارد. اگر گیاهان سنبل‌الطیبی که می‌خواهید بکارید تا ارتفاع ۱/۲ متر بلند می‌شود، می‌توانید آن‌ها را نزدیک‌تر به هم بکارید.

گیاه سنبل‌الطیب را در جایی بکارید که بتواند به‌راحتی بلند شود. برگ‌ها و ریشه‌های گیاه سنبل‌الطیب، بوی ترشیده مانند دارند و بوی گل‌های آن تقریباً شبیه بوی وانیل است. اگر می‌خواهید گیاه سنبل‌الطیب را در بالکن خانه خود نگه دارید، باید قبل از این کار این مسئله را بدانید که ممکن است بوی برگ‌های آن برای شما کمی ناخوشایند باشد. برای جلوگیری از خورده شدن نهال‌های کوچک سنبل‌الطیب توسط پرندگان، می‌توانید برای آن‌ها یک قفس سیمی درست کنید. گیاه سنبل‌الطیب برای رشد به مقدار زیادی آب نیاز دارد. خاکی که گیاه سنبل‌الطیب در آن کاشته می‌شود باید زهکشی خوبی داشته باشد. درصورتی‌که در منطقه شما باران نمی‌بارد، هر جند روز یک بار خاک را با آب خیس کنید و مقدار زیادی آب به گیاه بدهید.

برداشت

برای جلوگیری از گسترش بیش‌ازحد گیاه سنبل‌الطیب و جلوگیری از به دانه رفتن گیاه، گل‌های آن را بچینید. از گل‌های گیاه سنبل‌الطیب می‌توانید به‌عنوان دسته‌گل استفاده کنید. همچنین چیدن گل‌ها باعث می‌شود که ریشه‌ها قوی بمانند و این کار برای زمانی که گیاهان به خواب می‌روند مفید است. برای چیدن گل‌ها از یک چاقو یا قیچی تیز استفاده کنید. گل‌ها را با مقداری از ساقه بچینید. گیاه سنبل‌الطیب در اوایل بهار گل می‌دهد، شما می‌توانید از هر گیاه، دو یا سه گل برداشت کنید (بستگی به سن گیاه دارد). برای برداشت ریشه‌ها و برگ‌های دارویی گیاه سنبل‌الطیب، یک سال کامل صبر کنید. ریشه‌های بالغ سنبل‌الطیب را در پاییز برداشت کرده و خشک کنید. چند روز قبل از برداشت ریشه‌های سنبل‌الطیب، به گیاه آب ندهید. در این صورت ترکیبات طبیعی گیاه قوی‌تر می‌شوند.

گیاهان سنبل‌الطیب مسن‌تر را توسط بیل از خاک بیرون آورید و اجازه دهید تا گیاهان جوان‌تر برای سال آینده رشد کنند. بیل را به‌صورت عمیق در خاک فرو کنید تا بتوانید تمام ریشه را بیرون آورید. ریشه‌ها را قبل از این‌که به خانه بیاورید با آب باغ بشویید. ریشه را به بخش‌های ۱/۶ تا ۲/۵ سانتی‌متری تقسیم کنید و آن‌ها را در یک کاسه بخیسانید و سپس با آب کامل بشویید. ریشه‌ها را در یک جای خشک و خنک به مدت دو یا سه ماه قرار دهید تا خشک شوند. ریشه‌ها بوی تندی دارند، بنابراین آن‌ها را برای خشک کردن در جایی مثل میز آشپزخانه قرار ندهید. جوشانده ریشه سنبل‌الطیب برای کمک به خواب، مفید است. برگ‌های سنبل‌الطیب را برای استفاده در چای جدا کنید. از برگ‌های تمیز و تازه سنبل الطیببه‌عنوان یک چای آرام‌بخش استفاده کنید و یا آن‌ها را خشک کرده و با چای خشک مخلوط کنید.

ریشه سنبل‌ الطیباز نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است خواص سنبل الطیبمهم آن به شرح زیر است:

ضد تشنج

رفع ناراحتی‌های عصبی و هیستریک

ضد اسپاسم و آرام‌بخش

تب بر

درمان بی‌خوابی

ضد کرم معده و روده

ضد هیجان

برطرف‌کننده میگرن

برطرف کردن دلهره، تشویش و نگرانی

درمان بیماری مالیخولیا

برطرف کردن درد سیاتیک

درمان درد سینه

از بین برنده استفراغ

مؤثر در معالجه مرض قند

التیام زخم‌ها با گرد سنبل‌الطیب

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳

مشاهده پست مشابه : گل اطلسی الوان (مخلوط)

گل بنفشهبا نام انگلیسی Pansy و نام علمی Viola. sp از خانواده بنفشگان (Violaceae)، گیاهی است علفی و چندساله که البته به‌صورت یک‌ساله و یا دوساله کشت می‌شود. برگ گل بنفشهقلبی شکل است که بر روی سطح زمین قرار گرفته‌اند. گل‌های بنفشهبه رنگ‌های متنوع مانند زرشکی، ارغوانی، بنفش، آبی و به‌ندرت به رنگ سفید و سیاه است. این گل‌ها معطر بوده و یکی از گل‌های زینتی زیبایی هستند که گلدهی آن در اوایل بهار انجام می‌شود.

کاشت

زمان مناسب کاشت بنفشهاوایل شهریور تا اواسط پاییز است. مقداری خاک را درون گلدان و یا سبد ریخته یا در قسمتی از باغچه بذر بنفشهها را روی خاک بپاشید و حدود نیم سانتی‌متر روی آن خاک یا کود دامی پوسیده بریزید و سپس خوب آبیاری کنید. حدود ۵ الی ۱۰ روز بعد بذرها سبز می‌شوند و زمانی که مقداری بزرگ شدن (حدود یک‌ماهه الی دوماهه) رسیدند آنها را از خزانه درآورده و در محلی که می‌خواهید به فاصله ۱۵ الی ۲۰ سانتی‌متر نشا کنید بهترین روش همین است. برخی‌ها بذر گل بنفشهرا روی محلی که موردنظرشان هست می‌پاشند تا همان‌جا سبز بشود اما این روش درست نیست دلیلش این است که زمان بذرپاشی بذرها نامنظم روی زمین میافتند و وقتی سبز می‌شوند. خیلی از آنها ممکن است کنار هم سبز بشوند اما زمانی که بذرها رو درون خزانه بکارید بعد می‌توانید به‌صورت منظم بوته‌های این گل را به هر طریقی و به هر فاصله‌ای که می‌خواهید بکارید.

به این نکته هم حتماً توجه شود که هیچ‌وقت اقدام به نگهداری گل و گیاهان بیرونی در منزل نکنید چون درون منزل نور و تهویه هوای کافی برای رشد گیاهان و درختان بیرونی وجود ندارد حتی کاشت بذرهم ممکن است با مشکل مواجه شود در کل اگر مکانی برای کاشت بذر ندارید و مجبور هستید که در منزل این کار را بکنید. بهتر است گلدان خزانه را روی پنجره جنوبی بگذارید تا نور کافی به آن برسد و حتماً پس از سبز شدن بذر گیاهانی که بیرونی هستند آنها را به بیرون از خانه انتقال بدهید اگر به بیرون انتقال ندهید ساقه‌ها دراز شده و کم‌کم از بین می‌رود.

تکثیر این گیاه به ۴ روش شامل کشت با بذر، قلمه زدن، تقسیم با ریشه و تقسیم ساقه انجام می‌شود که بستگی به نوع گونه، از یکی از آن‌ها استفاده می‌شود. مهم‌ترین روش تکثیر که اکثر گونه‌ها از این روش ازدیاد می‌یابند، کشت بذر است. در این روش عمل نشاکاری صورت می‌گیرد که در مرداد در شاسی می‌کارند و نشاها را در پاییز با زمین اصلی انتقال می‌دهند و در زمستان در زیر برف باقی می‌مانند. انتقال نشا هر چه زودتر انجام شود، گل‌ها درشت‌تر خواهد شد.

این گیاه به آبیاری کافی و منظم نیاز دارد. اگر خاک خشک شود، باعث می‌شود گلدهی کاهش یابد و اگر غرقابی اتفاق بیافتد، ریشه دچار خفگی شده و می‌پوسد و گیاه از بین می‌رود. خاکی که دارای خاک‌برگ باشد و غنی از کود حیوانی باشد، رشد مطلوبی را برای گیاه ایجاد می‌کند البته نکته مهم این است که حتماً زهکش خاک مناسب باشد. بنفشه گیاهی است آفتاب دوست. البته می‌تواند کمی سایه را تحمل کند ولی باید توجه داشت که اگر محیط رشد گیاه، نتواند نور موردنیاز گیاه را فراهم کند، گل‌های تولید شده کوچک خواهند شد. این گیاه هوای خنک را دوست دارد. وقتی به اواخر بهار می‌رسیم و هوا رو به گرمی می‌رود، گلدهی کم می‌شود. در زمستان می‌توان سرما و یخبندان را تحمل کند و زیر برف زنده می‌ماند.

در زمان کاشت بذرباید توجه داشت که چون گیاه به آفتاب‌سوختگی حساس است، پس باید سایه را در خزانه ایجاد کرد. گونه بنفشه سه رنگ، به مرگ گیاهچه حساس است. پس باید توجه داشت که محیط کشت آلوده نباشد و کود دامی که به محیط اضافه می‌شود دچار آلودگی نباشد. ویروس موزاییک خیار یکی از ویروس‌های گیاهی است که از این گیاه استخراج گردیده و بر روی آن اثبات شده است.

خواص گل بنفشه

استفاده از گیاه بنفشه برای بهبود و درمان سردردهای ناشی از گرمی بسیار مفید است. یکی از مشکلات شایع که امروزه گریبان گیر بیشتر افراد جامعه شده است، سردرد است که بخش عمده‌ای از این سردردها، به دلیل گرمی زیاد مغز یا خشک شدن نسبی مغز به خاطر سبک زندگی امروزی (استرس‌های زیاد فردی، دیر خوابیدن، کم بودن خواب شب، مصرف زیاد گرمی‌ها و مواد غذایی تند و طعم‌دهنده) است و مصرف شربت بنفشه به درمان آن کمک شایانی می‌کند.

از مهم‌ترین فواید گل بنفشهاستفاده از آن برای درمان سرفه‌های ناشی از گرمی و خشکی است. طبع خنک این گیاه باعث شده استفاده از شربت و دمنوش بنفشهتهیه شده از آن، باعث انعطاف‌پذیر و نرم شدن ریه و مجاری هوایی شود.

مصرف شربت گل بنفشهبرای افرادی که اسهال‌های خونی ناشی از گرمی و صفرا دارند، مفید است. به‌طورکلی گیاه بنفشه به دلیل داشتن طبع خنک، ضد صفرا عمل می‌کند. بنابراین علت و ریشه این نوع اسهال را برطرف کرده و باعث بهبود تحریک روده، اسهال و خون‌ریزی می‌شود.

گل بنفشهدر درمان بیماری‌های گوارشی و پاک‌سازی ریه و پوست استفاده می‌شود و برای درمان بیماری سینوزیت بسیار مفید است. همچنین ریختن چند قطره از آب دم کرده این گیاه، در بینی برای باز کردن تنفس، رفع خشونت سینه و زکام بسیار مفید است. آب دم کرده گل بنفشهبرای درمان برفک دهان مفید بوده، به این منظور مقداری از آن را در دهان نگه دارید و یا با آب تازه آن دهان‌شویه کنید، برفک دهان را برطرف می‌سازد، ورم لثه را می‌نشاند و اگر در گلو قرقره کنید آنژین را درمان می‌کند.

روغن گل بنفشهنیز فواید بسیار دارد ازجمله جلوگیری از ریزش مو، سفید کردن پوست صورت، برطرف کردن کک‌ومک صورت، نرم کردن مو و برای سینوزیت، میگرن و سردرد بهترین درمان است. کاهش و رفع تب از دیگر خواص بنفشه است. به این منظور مقداری گل بنفشهرا داخل آب‌خنک همراه با گلاب بریزید و بعد از نیم ساعت صاف کرده و به شخص تب‌دار داده شود.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳

مشاهده پست مشابه : گل اطلسی الوان (مخلوط)

بابوبهگیاهی است یک‌ساله، معطر و به ارتفاع ۲۰ تا ۴۰ سانتیمتر که به‌صورت خودرو در مزارع و کنار جاده‌ها می‌روید. ساقه آن دارای انشعاباتی است و برگ‌های آن بریدگی‌های باریک و دراز با ظاهر برگچه مانند دارد. گل‌ها به‌صورت گل آذین کاپیتول و به رنگ سفید و زرد است. گیاهی دائمی و همیشه سبز که توده گل‌های مینائی شکل آن به رنگ زرد لیموئی هر یک در انتهای ساقه‌ای باریک در فصل تابستان ظاهر می‌شوند. برگ‌ها بسیار منقسم و سرخس مانند بوده و در فصل زمستان جذابیت گیاه را تأمین می‌کنند. حداکثر بلندی و گستردگی آن به یک متر می‌رسد. گل بابونهگیاهی است از تیرۀ کاسنی، همه‌جایی، علفی، یک‌ساله، دارای ریشه مخروطی شکل و کم‌وبیش سطحی که همیشه در اواخر دورۀ رویش از انشعابات فراوانی برخوردار می‌شود. این گیاه دارای خواص دارویی فراوان است. ساقه‌اش استوانه‌ای شکل است. ارتفاع ساقه متفاوت و بسته به محل رویش و شرایط اقلیمی آن است. در زمین‌های شور ساقه کوتاه و به‌صورت خوابیده روی زمین قرار می‌گیرد. برگ‌ها فاقد کرک و صاف به‌صورت متناوب نسبت به یکدیگر روی ساقه قرار می‌گیرند. گل‌ها در انتهای ساقه‌های اصلی و فرعی ظاهر می‌شوند. قسمت میانی گل‌ها که مجموعه‌ای از گلچه‌های لوله‌ای زردرنگ است و در اوایل رویش نیمه کروی، با باز شدن گلچه‌های لوله‌ای، کم‌وبیش مخروطی می‌شوند. گل‌های بابونه شیرازیدو نوع گلچه زبانه‌ای به رنگ سفید و گلچه لوله‌ای به رنگ زرد است. بخش مورداستفاده این گیاه، کاپیتول‌های (مرکز گل گیاه) آن است که در فاصله ماه‌های اردیبهشت تا مهر ماه، آن را از ساقه جدا می‌کنند. گل‌های بابونهکوچک بوده و فرم آن همانند گل مینا یا آفتابگردان و خوراکی بوده که در تهیه چای بابونهمورداستفاده قرار می‌گیرد، البته این تنها راه مصرف آن نبوده، از این گیاه به‌عنوان چاشنی در برخی غذاها و سالادها استفاده می‌شود. طعم گل‌های بابونهبه‌طور غالب شیرین است. ساقه آن به رنگ سبز مایل به سفید، برگ‌های آن کوچک متناوب و دارای بریدگی‌های باریک، نامنظم و پوشیده از کرک است. گل‌های آن مجتمع در یک طبق که به‌طور منفرد در انتهای ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر می‌شود. در هر طبق، گل‌های سفید در اطراف و گل‌های زرد در قسمت وسط قرار دارند. بابونه از گیاهان بومی منطقه مدیترانه بوده ولی منشأ آن را در آسیای صغیر گزارش کرده‌اند. این گیاه امروزه پراکندگی وسیعی در اروپا، آسیای غربی، آفریقای شمالی آمریکای شمالی و جنوبی و استرالیا پیدا کرده است.

در ایران نیز گونه‌های مختلف جنس ماتریکاریکا در نقاط مختلف کشور رشد می‌کنند. این گیاه در آذربایجان، لرستان، فارس قیروکارزین غربی اندیمشک و خوزستان (دزفول، ایذه، هفت گل، شوشتر، رامهرمز و بهبهان) اطراف تهران و دماوند و همچنین در جنگل فندقلو ویلکیج نمینو همچنین در مناطق وسیعی از چمنزارهای استان چهارمحال و بختیاری در [میزدج و کوهرنگ و سایر نقاط] می‌روید. بعضی از گونه‌های دیگر بابونهمانند بابونه آلمانیدر نواحی مختلف اروپا می‌روید.

کاشت بابونه

بابونه را معمولاً به‌صورت مستقیم کشت می‌کنند و نشاء گیری آن رایج نیست و توصیه نمی‌شود، بذر بابونهبسیار ریز بوده و در هر نیم گرم بیش از هزار عدد بذر وجود دارد. برای کاشت بابونهرا می‌توان دو نوبت در سال به‌صورت مستقیم کاشت: ۱) نیمه دوم اسفندماه ۲) اواخر شهریور تا اواخر مهرماه

برای کاشت خانگی و به‌صورت محدود در تمامی طول بهار و تابستان می‌توان اقدام به کاشت در باغ (باغچه) و گلدان نمود. برای کاشت بذر بابونهدر باغچه و مزرعه ابتدا خاک (بستر کشت) را به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر زیرورو کنید و با کود حیوانی پوسیده یا کمپوست مخلوط کنید. بذرها را با ۳ تا ۵ برابر حجم آن با خاک یا ماسه مخلوط کنید و سپس به‌صورت دست پاش بر روی سطح خاک بپاشید و بر روی آن سطح نازکی از خاک نرم بریزید. علاوه بر گیاه بابونه که نیاز به نور کامل دارد، بذر بابونهنیز برای جوانه‌زنی نیاز به نور دارد در نتیجه در محیطی کاشته شود که پر نور باشد.

برخی معتقدند که روی بذر بابونهرا نباید با خاک پوشاند زیرا برای جوانه‌زنی باید نور دریافت کنند ولی این عمل درصد جوانه‌زنی را کاهش می‌دهد چون برخی بذرها با خاک ارتباط برقرار نکرده و خشک می‌مانند و جوانه نمی‌زنند. برای کاشت بذر بابونه در گلدان، گلدان انتخابی باید عمقی حداقل ۱۰ سانتی‌متری داشته باشد. چون بذرها در عمق کمی کاشته شده حتماً به نحوی آبیاری شود که بذرها شسته نشود. تا قبل از جوانه‌زنی بذر، بستر کشت همیشه باید مرطوب باشد ولی غرق آبی نه برای تسریع در جوانه‌زنی بذرها می‌توانید بر روی بستر کشت یک مشما شفاف بیاندازید، توجه کنید که با این کار دما زیر مشما بالا می‌رود و درصورتی‌که هوا خیلی گرم باشد از انجام این کار پرهیز کنید و تنها مراقب باشید که خاک خشک نشود.

بعد از جوانه‌زنی بذرها، گیاهان قوی را نگه دارید و باقی را حذف کنید همچنین با حذف گیاهان اضافه فاصله گیاه بابونه‌ها را از یکدیگر ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر برسانید تا فضای کافی برای رشد تمامی گیاهان فراهم شود. علف‌های هرز را از همان ابتدا حذف کنید، وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذی خاک میان گیاه و علف هرز می‌شود و باعث کاهش مواد دریافتی موردنیاز گیاه و کم شدن اسانس و عطر گیاه می‌شود. دمای کاشت بذر و جوانه‌زنی ۲۰ تا ۲۵ درجه مناسب است، بعد از رشد دماهای بالاتر را نیز تحمل می‌کند. (بذرها در دمای ۵ تا ۱۰ درجه نیز قابلیت جوانه‌زنی دارند) PH مناسب برای خاک بابونه ۸ تا ۹ است، بابونه تحمل خوبی در مقابل خاک‌های شور داشته و در این نوع خاک نیز قابل کاشت بوده ولی گلدهی و میزان اسانس را کاهش می‌دهد. آبیاری گیاه بابونه باید به‌طور منظم باشد، مرطوب بودن خاک پای گیاه باعث افزایش گلدهی و افزایش میزان اسانس می‌شود.

برای مبارزه با علف­های هرز بابونهمی­توان از علف­کش مالوران به میزان ۳ الی ۴ کیلوگرم در هکتار به‌صورت محلول پاشی استفاده کرد. زمان مناسب برای استفاده از این علف­کش اواسط فروردین ماه است. این علف­ کش تأثیر سوئی بر گیاه ندارد و می­توان تا مرحله ۲ یا ۳ برگی از آن استفاده کرد. به کار بردن ۱ تا ۵/۱ کیلوگرم در هکتار نمک سدیم ۲٫۴٫D برای کنترل علف­های هرز مفید است. ترفلان به مقدار ۲ لیتر در هکتار به‌صورت پیش رویشی به خاطر عدم وجد پس مانده نامطلوب از این سم بسیار مورد استفاده قرار می­گیرد. از آنجایی که این گیاه بخصوص در مرحله ۲ تا ۳ برگی قدرت رقابت خوبی با علف­های هرز دارد، در کشت آن نیاز چندانی به علف‌کش نیست. اما درصورتی‌که نیاز به سم‌پاشی قطعی باشد بهتر است این کار را در حدود ۶ هفته قبل از کاشت با استفاده از علف­کش­هایی که روی بذر علف هرز مؤثر هستند و یا زمانی که علف هرز در حال جوانه­زنی است، انجام داد. آبیاری این گیاه معمولاً به‌صورت آبیاری این گیاه معمولاً به‌صورت ثقلی- کرتی صورت می­گیرد. مناسب­ترین رطوبت خاک بین ۶۰ تا ۷۰ درصد است. آبیاری در طی گل­دهی بسیار مفید بوده و سبب یک‌بار برداشت اضافی گل می­شود.

برداشت

قسمت مورد مصرف گل‌های گیاه بابونهاست که به‌صورت خشک‌شده مصرف می‌کنند در نتیجه هنگامی‌که گل‌ها باز می‌شوند برداشت آغاز می‌شود. برداشت گیاه بابونه در جهان در سطح وسیع به‌وسیله ماشین‌های مخصوص و در سطح‌های کوچک‌تر با ابزارهای ساده و دستی انجام می‌شود که در تصویر زیر می‌بینید، گل‌ها معمولاً برای دسته‌بندی و جابجایی بهتر همراه با بخشی از دمگل (ساقه) گیاه برداشت می‌شوند (معمولاً ۵ سانتی‌متر) در این حالت دارای بالاترین اسانس است. برای داشتن بالاترین کیفیت، گل‌ها به فاصله کمی از برداشت باید خشک شوند. در هر هکتار زمین زیر کاشت بابونه معمولاً ۰٫۵ تا ۲ تن گل بابونه تازه برداشت می‌شود که پس از خشک نمودن می‌توان ۰٫۱ تا ۰٫۵ تن گل خشک به دست آورد.

خواص بابونه

بابونهاز نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و از تقویت‌کننده‌های تلخ به حساب می‌آید.

یکی از مهم‌ترین خواص گل بابونه، درمان زخم و ورم معده است که به‌آسانی این مرض را درمان می‌کند.

بابونهاعصاب و قوای جنسی را تقویت می‌کند.

بابونهتقویت‌کننده مغز است.

بابونهادرارآور و قاعده آور است.

این گیاه ترشح شیر را در مادران شیرده افزایش می‌دهد.

استفاده از بابونهدر زیبایی به‌اندازه قدمت به‌کارگیری آن در عطاری‌ها سابقه دارد. خواص آن به‌خصوص برای پوست‌های شکننده و حساس در مقابل تغییرات جوی مفید است.

درمان‌کننده سردرد و میگرن است.

استفاده از بابونهسنگ مثانه را خرد و دفع می‌کند.

اگر کسی قطره‌قطره ادرار می‌کند، به او دم‌کرده بابونهدهید تا درمان شود.

بابونهدرمان‌کننده کمی ترشحات عادت ماهیانه است.

برای درمان چشم‌درد، بابونهرا در سرکه ریخته و بخور بابونهدهید.

برای تسکین دردهای عضلانی دم‌کرده بابونهبنوشید.

جویدن بابونهبرای التیام زخم‌های دهان مفید است.

بابونهتب بُر و تسکین‌دهنده درد است.

بابونهتقویت‌کننده معده است.

برای تسکین درد در هنگام دندان‌درآوردن بچه‌ها، به آن‌ها دم‌کرده بابونهبدهید.

برای رفع بی‌خوابی و داشتن یک خواب آرام و راحت، کافی است ۱۰ دقیقه قبل از رفتن به رختخواب، یک فنجان دم‌کرده بابونهبنوشید.

بابونهبرای رفع ورم روده مؤثر است.

بابونهدرمان‌کننده بی‌اشتهایی است.

دم‌کرده بابونهدرمان‌کننده کم‌خونی است.

از بابونهبرای رفع کرم معده و روده استفاده کنید.

بابونهتسکین‌دهنده دردهای عادت ماهیانه است.

بابونهبرای رفع زردی مفید است.

حمام بابونهاثر نیرو دهنده دارد. برای این منظور چند قطره اسانس بابونه را در وان حمام ریخته، مدت یک ربع در آن دراز بکشید.

برای تسکین درد، چند قطره اسانس بابونهرا با یک قاشق روغن بادام مخلوط کرده و روی محل‌های دردناک بمالید تا درد را تخفیف می‌دهد.

اسانس بابونهمخلوط با روغن بادام برای رفع ناراحتی‌های پوستی نظیر اگزما، کهیر و خارش مفید است.

برای رفع گوش‌درد و سنگینی گوش، یک قطره روغن بابونهرا در گوش بچکانید.

اسانس بابونهچون اثر تهوع‌آور دارد، در مسمومیت‌های غذایی مصرف می‌شود.

روغن بابونهرا برای از بین بردن کمردرد، درد مفاصل و نقرس روی محل درد بمالید.

با دم‌کرده بابونهاگر موهای بلوند را بشویید آن‌ها را روشن‌تر و شفاف‌تر می‌کند.

خانم‌هایی که یائسه شده‌اند، بهتر است همه روزه دمنوش بابونهبنوشند، زیرا اختلالات یائسگی را برطرف می‌کند.

بابونهضد آلرژی است.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳

مشاهده پست مشابه : گل اطلسی الوان (مخلوط)

زوفاگیاهی پایا از تیره نعناییان است که به حالت خودرو می‌روید. نام‌های دیگر این گیاه گل زوفا، گل پونه و زوفای یابس است. زوفادارای گل‌هایی زیبا، معطر، آبی و گاهی سفید و صورتی است که در انتهای ساقه ظاهر می‌شوند. اسانس این گیاه شبیه نعنا است. زوفا بومی کشور فرانسه، یونان و ایتالیا است و بیشتر در مناطق اطراف دریای مدیترانه می‌روید و در ایران به حالت خودرو در نواحی جنوب یافت می‌شود. قسمت‌های مورداستفاده این گیاه اندام رویشی آن شامل گل، برگ و میوه است و برگ زوفادارای طعمی تند و مطبوع هستند. از گیاه زوفامی‌توان به شکل دم‌کرده، تنتور و جوشانده استفاده کرد.

گیاه زوفاHyssop نام علمی Hyssopus Officinalis درختچه‌ای است که ارتفاع آن تا ۶۰ سانتیمتر می‌رسد. این گیاه به حالت خودرو در نواحی جنوب اروپا، ایران، هند، ترکیه و شوروی می‌روید. برگ‌های آن کوچک، خط‌دار، نوک‌تیز و سبزرنگ است. گل‌های آن آبی و گاهی سفیدند که در انتهای ساقه ظاهر می‌شود. ریشه زوفامستقیم است و انشعابات فراوانی دارد. ساقه آن چهارگوش مستقیم و ارتفاع آن cm70- 50 است. قسمت تحتانی (پای ساقه) چوبی و قهوه‌ای رنگ و از انشعاب‌های فراوانی برخوردار است ولی قسمت فوقانی آن نرم و سبزرنگ است. برگ‌های صاف، فاقد دندانه، باریک، کشیده و کم‌وبیش نیزه‌ای شکل و رنگ آن سبز روشن است.

زوفاگیاهی خشبی و چندساله است. منشأ این گیاه آسیای صغیر گزارش شده و همچنین زوفا در سطح وسیعی در مرکز و جنوب اروپا، عمدتاً در روسیه، بلغارستان، مجارستان، ایتالیا و اسپانیا، فرانسه و کشمیر و هند کشت می‌شود و از دریای خزر تا دریای سیاه همچنین در مناطق شنی نواحی مدیترانه می‌روید. ریشه زوفا مستقیم است و انشعابات فراوانی دارد.

کاشت

گیاه زوفارا هم به‌صورت مستقیم در زمین یا گلدان اصلی کشت می‌کنند و هم ابتدا بذرها را در خزانه و محیط مناسب نشاء می‌کنند و پس از رسیدن گیاه به ارتفاع مناسب اقدام به جابجایی به محل اصلی کاشت می‌نمایند. البته کشت مستقیم رایج‌تر بوده ولی تلفات بذر ممکن است در این روش بالا باشد. اگر چه قوه نامیه بذر گیاه زوفا بالا بوده و به‌راحتی حتی در شرایط کاشت پایین و متوسط نیز جوانه می‌زند. بهترین زمان برای کاشت زوفااوایل بهار یا نیمه دوم اسفندماه است. برای کاشت مستقیم می‌توان بعد از رفع سرمای بهار اقدام به کاشت نمود. درصورتی‌که هوا خیلی گرم باشد جوانه‌زنی کاهش می‌یابد.

برای کاشت بذر زوفابه‌صورت خانگی در فصل بهار یا تابستان بذر گیاه دارویی زوفارا ۲۴ ساعت در آب خیس نمایید سپس در سینی نشاء یا لیوان‌های یک‌بار مصرف که با خاک تمیز ترجیحاً ترکیب (کوکوپیت + پرلیت + پیت ماس) پرشده در عمق ۰٫۵ تا ۱ سانتی بکارید. تا قبل از جوانه‌زنی بذرها و همچنین در اوایل رشد گیاه بستر همیشه مرطوب باشد، بعد از رشد کامل گیاه آبیاری هنگامی انجام شود که خاک کاملاً خشک شده است. بعد از رشد گیاهان و رسیدن به ارتفاع ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر لیوان یک‌بار مصرف را پاره نموده و گیاه را به همراه خاک به زمین اصلی یا گلدانی با سایز حداقل ۱۶ سانتی‌متر منتقل کنید. (یا اگر در سینی نشاء کاشته‌اید به‌آرامی گیاه را همراه خاک خارج کنید)

برای کاشت ردیفی در مزرعه فواصل بین دو بوته را ۴۰ تا ۷۰ سانتی‌متر و فواصل بین ردیف‌ها را ۸۰ تا ۱۲۰ سانتی‌متر در نظر بگیرید. برای کاشت تجاری و وسیع زوفادر خاک‌های اشباع و خیس یا شنی نباید کاشته شود، ph مناسب برای خاک بستر کشت گیاه زوفا بین ۵٫۲ تا ۷٫۵ باید در نظر گرفته شود. برای کاشت خانگی و به‌صورت محدود در تمامی طول بهار و تابستان می‌توان اقدام به کاشت در باغ (باغچه) و گلدان نمود یا در کل طول سال با ایجاد شرایط کاشت اقدام به پرورش این گیاه نمود. دمای ایده آل برای رشد و جوانه‌زنی بذر گیاه زوفا ۲۰ تا ۲۵ درجه است. گیاه بالغ تا دمای ۴۰ درجه یا بالاتر از آن را نیز تحمل می‌کند.

برای کاشت بذر گیاه زوفادر باغچه و مزرعه ابتدا خاک (بستر کشت) را به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر زیرورو کنید و با کود حیوانی پوسیده یا کمپوست مخلوط کنید. بعد از رشد جوانه‌ها و آماده شدن نشاءها یعنی رسیدن گیاه به ارتفاع ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متر، آن‌ها را به محل اصلی کاشت منتقل کنید. تا قبل از جوانه‌زنی بذر گیاه زوفا، بستر کشت همیشه باید مرطوب باشد ولی نیازی به غرق آبی نیست. برای تسریع در جوانه‌زنی بذرها می‌توانید بر روی بستر کشت یک مشما شفاف بیندازید. توجه کنید که با این کار دما زیر مشما بالا می‌رود و درصورتی‌که هوا خیلی گرم باشد از انجام این کار پرهیز کنید و تنها مراقب باشید که خاک خشک نشود. علف‌های هرز را از همان ابتدا حذف کنید، وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذی خاک میان گیاه و علف هرز می‌شود و باعث کاهش مواد دریافتی موردنیاز گیاه و کاهش اسانس گیاه می‌شود. زوفا چندساله بوده و معمولاً ۴ تا ۸ سال مورد بهره‌برداری قرار می‌گیرد.

برداشت

گیاه زوفابرای دو منظور کشت می‌شود. یکی اسانس گیری و دیگری استفاده از برگ‌ها و گل‌ها برای مصارف دارویی به‌صورت جوشانده و عرق زوفاو ادویه و چاشنی و غیره. مقدار عطروطعم گیاه زوفادر فصل گلدهی به بالاترین مقدار خود می‌رسد. در نتیجه در ابتدای فصل گلدهی برداشت آغاز می‌شود. البته درصورتی‌که قصد بهره‌برداری به‌صورت اسانس گیری داشته باشید بهتر است اواسط زمان گلدهی برداشت آغاز شود یعنی در مردادماه. هنگام برداشت گیاه از محل تلاقی اندام‌های نیمه چوبی و چوبی گیاه باید بریده شود و شاخه‌ها و ساقه‌ها به همراه گل‌ها از پایه جدا می‌شود و سپس به‌وسیله دستگاه‌های خشک‌کن یا به روش سنتی خشک و بسته‌بندی می‌شود. میزان برداشت گیاه زوفا در هر هکتار زمین تحت کشت در سال اول کاشت ۲٫۵ تا ۳٫۵ تن و در سال دوم ۶ تا ۹ تن گیاه تازه و خشک نشده است که بعد از خشک نمودن تقریباً کمتر از یک‌سوم وزن خود را از دست می‌دهد. برای اسانس گیری نیز از هر هکتار زمین تحت کشت زوفاسالانه ۹ تا ۱۶ کیلوگرم اسانس به دست می‌آید. بذر زوفانیز ارزشمند بوده و می‌توان بذر را نیز برداشت نمود. بعد از پاپان فصل گلدهی بذرها ظاهر می‌شود در هر هکتار زمین می‌توان تا ۵ کیلوگرم یا کمی بیشتر بذر زوفا برداشت نمود.

خواص زوفا

۱) سرفه و ناراحتی‌های ریوی را برطرف می‌کند.

۲) نرم‌کننده سینه است

۳) خلط‌آور است

۴) معده را تقویت می‌کند

۵) نفخ شکم را برطرف می‌کند

۶) ادرارآور است

۷) داروی مفیدی برای مداوای آسم است

۸) اشتها را زیاد می‌کند

۹) برای رفع کم‌خونی مفید است

۱۰) افسردگی را برطرف می‌کند

۱۱) برای درمان صرع مفید است

۱۲) برای التیام زخم برگ‌های زوفارا له کرده و روی زخم بگذارید

۱۳) برای درمان تب‌خال مفید است و کسانی که تب‌خال می‌زنند باید از دمنوش زوفااستفاده کنند.

۱۴) درد شکستگی را می‌توان با کمپرس زوفاآرام کرد.

موارد منع مصرف

در برخی اسناد قدیمی مرتبط با طب سنتی بیان شده که از این گیاه برای سقط‌جنین استفاده می‌شده است. در نتیجه برای زنان باردار این گیاه توصیه نمی‌شود. مصرف بیش‌ازحد آن می‌تواند به کبد آسیب بزند. بهتر است مقدار مصرف آن را از یک متخصص گیاهان دارویی با توجه به نیاز خود بپرسید. مصرف زیاد این گیاه باعث افزایش فشارخون می‌شود. در نتیجه به افرادی که دارای فشار بالای خون هستند توصیه نمی‌شود. مصرف این گیاه به کودکان زیر ۵ سال بدون تجویز متخصص گیاهان دارویی توصیه نمی‌شود. در برخی موارد ممکن است برای کودکان تب و تشنج به همراه داشته باشد.

همچنین از راه‌های زیر نیز می‌توانید محصولات ما را ملاحظه و خرید نمایید:

۱- مراجعه به صفحه اینستاگرامی به آدرس:

https://www.instagram.com/zerafat.shop/

۲- مراجعه به کانال تلگرامی به آدرس:

https://t.me/zerafat_shop

۳- تماس با شماره موبایل: ۰۹۱۳۵۵۵۵۸۳۳

مشاهده پست مشابه : گل اطلسی الوان (مخلوط)